Zeszyt 1, 2020

Problem opóźnionego gojenia się ran, zakażeń miejsca operowanego oraz karcynogenezy jako konsekwencje stosowania środków immunosupresyjnych u biorców przeszczepów nerki

The problem of delayed wound healing, surgical site infections and carcinogenesis caused by immunosuppressive agents in kidney graft recipients

Wojciech Ciesielski, Piotr Hogendorf, Adam Durczyński

Rany 2020;1(1):1–5

Schyłkowa niewydolność nerek (SNN) – ostatnie stadium przewlekłej choroby nerek (PCN), ważnego, ogólnoświatowego problemu zdrowia publicznego – wymaga terapii nerkozastępczej (TNZ). Długookresowe badania wykazały, że prawidłowo funkcjonujący przeszczep w znacznym stopniu obniża śmiertelność w grupie pacjentów z SNN. Znaczny postęp w dziedzinie leczenia immunosupresyjnego umożliwił osiąganie imponujących czasów przeżycia przeszczepów. Niestety, środki immunosupresyjne cechują się istotnymi działaniami niepożądanymi, związanymi z różnymi mechanizmami ich oddziaływania. Do powikłań spowodowanych stosowaniem tych środków należą między innymi opóźnione gojenie się nacięcia chirurgicznego, rozchodzenie się brzegów rany, torbiele limfatyczne, utrzymujący się wysięk z rany i przepukliny pooperacyjne. Biorcy przeszczepów nerki są narażeni również na podwyższone ryzyko zakażeń miejsca operowanego (ZMO) i zakażeń przewodu moczowego (ZPM), zwiększone ryzyko reoperacji i rozwoju nowotworów de novo. Niniejszy artykuł przedstawia aktualny stan wiedzy na temat niepożądanych skutków leczenia immunosupresyjnego u biorców przeszczepów nerki oraz perspektywy jej rozwoju.

Przejdź do artykułu

Tlenoterapia hiperbaryczna w zespole stopy cukrzycowej – co nowego?

Hyperbaric oxygen therapy in diabetic foot ulcer management – what’s new?

Jakub Włodarczyk, Paweł Karakuła, Joel Mathews, Marcin Włodarczyk

Rany 2020;1(1):7–16

Zespół stopy cukrzycowej, przejawiający się owrzodzeniem stóp, jest globalnym problemem medycznym, dotykającym każdego roku miliony ludzi a całym świecie. Szacuje się, że roczna częstość występowania zespołu stopy cukrzycowej (ZSC) z owrzodzeniem (ang. diabetic foot ulcer, DFU) lub martwicą chorych na cukrzycę wynosi od 2% do 5%, zaś ryzyko wystąpienia schorzenia w ciągu całego życia pacjenta życia szacuje się na 25%. W związku z tym, nowe podejścia i metody terapeutyczne mogą mieć kluczowe znaczenie w leczeniu chorych na cukrzycę. Tlenoterapia hiperbaryczna (ang. hyperbaric oxygen therapy, HBOT) jest zabiegiem terapeutycznym stosowanym w leczeniu przewlekłych, grożących utratą stopy owrzodzeń u chorych na cukrzycę. Aktualnie dostępne dowody wskazują na istnienie statystycznie istotnych różnic na korzyść HBOT w porównaniu z opieką standardową. Nadal jednak istnieje szereg sprzecznych wyników dotyczących korzyści z zastosowania tej metody w leczeniu DFU. Celem niniejszego przeglądu jest zbadanie aktualnego stanu wiedzy na temat stosowania HBOT w leczeniu DFU oraz omówienie korzyści i ograniczeń związanych ze stosowaniem tej metody.

Przejdź do artykułu

Podchloryny w leczeniu ran przewlekłych

Hypochlorites in the treatment of chronic wounds

Mirosława Dzikowska, Katarzyna Wojtas, Maria Kózka

Rany 2020;1(1):17–21.

W leczeniu ran odleżynowych stosuje się różne środki, które zarówno oczyszczają ranę, jak i wspomagają ziarninowanie oraz naskórkowanie. W piśmiennictwie naukowym zauważa się skuteczność podchlorynów w gojeniu się ran. Celem pracy była ocena płynu do płukania ran Microdacyn i żelu Microdacyn Hydrogel, stosowanych w leczeniu ran odleżynowych u dwóch osób hospitalizowanych na oddziale leczenia zachowawczego. Badania przeprowadzono na podstawie opisu przypadków pacjenta i pacjentki leczonych na Oddziale Chorób Wewnętrznych i Alergologii Szpitala Specjalistycznego im. J. Dietla w Krakowie w 2014 roku. W badaniach stosowano następujące narzędzia: autorski kwestionariusz ankiety, klasyfikację odleżyn według Thorrance’a, „kolorowy” system klasyfikacji ran przewlekłych, ADL, BMI, AMTS. W wyniku podejmowanych działań zgodnie z koncepcją TIME oraz zastosowania preparatu Microdacyn uzyskano oczyszczenie rany w obu przypadkach. Kolejny etap leczenia, czyli proces ziarninowania i naskórkowania, miał pomyślny przebieg u jednej osoby, u której było możliwe zastosowanie opatrunku hydrokoloidowego (Hydrocoll).

Przejdź do artykułu

Miejsce amoksycyliny z kwasem klawulanowym w leczeniu ran kąsanych

Amoxicillin-clavulanate in the treatment of animal bites

Joanna Bednarek, Aleksander Garlicki

Rany 2020;1(1):23–26

W leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich, szczególnie ran powstałych po pogryzieniach przez zwierzęta, ważne miejsce zajmuje połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym. Szerokie spektrum i duża aktywność biobójcza, a także dobra penetracja do tkanek to główne zalety połączenia amoksycyliny z kwasem klawulanowym. Taki zakres działania umożliwia zastosowanie tego preparatu, niezmiennie będącego lekiem z wyboru, w leczeniu ran kąsanych. Ponadto przedstawiono postępowanie zapobiegawcze u pacjenta po pogryzieniu przez nieznanego kota, z uwzględnieniem antybiotykoterapii.

Przejdź do artykułu

Wpływ spożywania alkoholu przez pacjentów na proces gojenia się ran

The effect of alcohol consumption on wound healing

Justyna Sobolewska, Artur Nowak, Marcin Włodarczyk

Rany 2020;1(1):27–29

Rana definiowana jest jako miejscowe uszkodzenie ciała, czyli przerwanie anatomicznej ciągłości tkanek lub ich uszkodzenie powstające pod wpływem czynnika uszkadzającego. Gojenie się ran jest naturalną reakcją organizmu na uszkodzenie tkanek, lecz wiele czynników wewnętrznych i zewnętrz-nych ma istotny wpływ na przebieg tego procesu. Szkodliwy wpływ alkoholu na naprawę tkanek jest znany od dziesięcioleci, a dotyczy różnych etapów gojenia się ran. Utrudnienia są związane z metabolizmem alkoholu i tworzeniem się toksycznych etabolitów, które bezpośrednio wpływają na normalną funkcję komórkową konieczną do skutecznej naprawy. Nadużywanie alkoholu może prowadzić do rozwoju powikłań, na przykład zakażenia, lub też znacznie spowalniać proces właściwego gojenia się rany.

Przejdź do artykułu